2014-06-21 13:09
بدون هیچ پیچیدگی خاصی می شود اذعان کرد که انسان با «نه» و «مقاومت» متولد می شود، حتی اگر از بهشت راحتی رانده شود.
پس از سرکار آمدن رژیم ولایت فقیه مردم ایران در روز تاریخی 30 خرداد 1360 به خیابانهای تهران رفته و "نه" تاریخی خودشان را به رژیم آدمخوار آخوندی ابراز داشتند. آن تظاهرات بزرگ که از حد تصور سازمان برگزار کنندۀ آن، مجاهدین خلق ایران، فراتر رفته بود را بسیاری پایان مشروعیت سیاسی خمینی تلقی کردند. پاسداران خونخوار رژیم جنایتکار در آن روز به دستور مستقیم خمینی بر روی مردم بی دفاع آتش گشودند. آنچه در خاطرۀ تصویری خیلی ها به جا مانده است تل کفشهای کسانی بود که در میدان فردوسی به خاک افتادند و آدم کشان حرفه ای رژیم تازه به دوران رسیدۀ آخوندی از ترس، جسدشان را از صحنه بیرون می بردند. سازمانی که تظاهرات تاریخی 30 خرداد را تدارک دید سازمان مجاهدین خلق بود، اما تعداد بی شمار مردمی که در آن شرکت داشتند تنها اعضاء و هواداران این سازمان نبوده اند. در روز 30 خرداد انبوه مردمی که از گستاخی تازه به دوران رسیده ها به ستوه آمده بودند به میدان آمده و به رژیم عقب افتادۀ ولایت فقیه "آخرین نه" را گفتند. 30 خرداد، بعداً روز شهدا و روز زندانیان سیاسی اعلام شد.
مقاومت ایران، شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین خلق هر سال این روز را در خارج از خاک وطن، در سالهای اخیر در پاریس، با مراسمی درخور تدارک می بینند و برگزار می کنند. شرکت در این گرد هم آئی در قدم اول "نه" به رژیم آدمخوار آخوندی است که نحوست وجودش ایران، منطقۀ خاورمیانه و همه جای جهان را گرفته است. بنیادگرائی اسلامی که سر و قلب و قلّک اش در تهران است مشکل همۀ مردم جهان و در درجۀ اول مشکل ما ایرانیها است. در برابر زنان و مردان سلحشور که در زندان های مخوف رژیم و یا در دانشگاه ها و خیابانهای ایران به آخوندهای هفت رنگ و هفت خط "نه" می گویند زنان و مردان آن سازمانی که "نه" تاریخی 30 خرداد 1360 را تدارک دیده بود هنوز در لیبرتی با سینه های سپر ایستاده اند. در داخل خاک وطن جوانان ما برای "نه" گفتن به رژیم خون آشام به جان خطر می کنند.
امسال مقاومت ملی مراسم بزرگداشت روز شهدا و زندانیان سیاسی، 6 تیرماه (27 ژوئیه) در ویلپنت پاریس برگزار می کند. با شرکت هرچه بیشتر "نه" خود و رزمندگان لیبرتی و همۀ هموطنانمان در داخل وطن محبوب را به رژیم بی ریشۀ آخوندی ابراز بداریم.
