سخنراني مريم رجوي در مقابل زيركميته بين‌المللي حقوق بشر پارلمان كانادا

روز پنجشنبه 25 ارديبهشت (15مه) مريم رجوي از طريق ويدئو كنفرانس در جلسه استماعي كه توسط زير كميته حقوق بشر بين‌المللي كميتة خارجي پارلمان كانادا برگزار شده بود سخنراني كرد و به سوالات نمايندگان پاسخ داد. رياست اين جلسه را كه با شركت نمايندگان پارلمان از هر سه حزب اصلي اين كشور برگزار شد، آقاي اسكات ريد، از حزب محافظه‌كار به عهده داشت. اين استماع با هفتة «حسابرسي از ايران» مصادف بود. در آغاز جلسه مريم رجوي به ايراد سخنراني پرداخت.

آقاي رئيس!
اعضاي محترم كميسيون حقوق بشر پارلمان كانادا!
روز به‌خير. مايلم از شما به‌خاطر توجهتان به وضعيت حقوق بشر در ايران و  بحران انساني كمپ ليبرتي قدرداني ‌كنم. هم‌چنين مايلم ستايش عميق خود را نسبت به شما به‌خاطر تلاشهايتان در هفتة ”حسابرسي از ايران” ابراز نمايم. اين تلاشها همان‌طور كه گفتيد ”زنگ خطري است در رابطه با تهديدات چهارگانة رژيم ايران كه شامل: هسته‌يي، تروريسم، تحريكات و به‌طور خاص، نقض سيستماتيك حقوق بشر توسط رژيم” مي‌باشد.

وضعيت كمپ ليبرتي ربط مستقيمي به بحران سياسي در ايران دارد. آنچه كه امروز در ليبرتي مي‌گذرد، آن روي سكة سركوب و اختناق در داخل ايران است.
از  زماني‌كه آمريكا حفاظت اشرف را به عراق سپرد، طي سه حمله به اشرف و سه حملة موشكي مرگبار به ليبرتي، تاكنون 116 نفر توسط نيروهاي عراقي به‌قتل رسيده‌اند، 1350 نفر مجروح شده‌اند، هفت تن نيز به گروگان گرفته شده و هم اكنون بيش از هشت ماه است كه در اسارت هستند.
هم‌چنين طي اين مدت، 20نفر از مجاهدان اشرف و ليبرتي، به‌دليل محاصرة پزشكي جان خود را از دست داده‌اند. سالها محاصرة پزشكي، تأثيراتش را روي كساني كه عراق را هم ترك كرده‌اند، باقي گذاشته و راضية كرمانشاهي، روز گذشته در آلباني به خاطر ساليان عدم دسترسي به درمان پزشكي مناسب فوت كرد.

پيش از او در 27 آوريل، محمد بابايي نير به‌دليل كمبود امكانات درماني در ليبرتي، فوت كرد. البته تا آنجا كه به اعضاي مجاهدين بر مي گردد، آنها بهاي ايستادگي خود براي آزادي مردم ايران را مي‌پردازند.
از سوي ديگر، از آنجا كه فاشيسم ديني حاكم بر ايران، در بحبوحة بحرانهاي سياسي، اقتصادي و بين‌المللي، سازمان مجاهدين را كه نيروي اصلي تغيير در ايران هستند، تهديد جدي حاكميت خود مي‌داند، رژيم هيچ فرصتي براي حمله به اين سازمان را از دست نمي‌دهد. به همين دليل، مجاهدان ليبرتي هدف اصلي وحشيگريهاي رژيم هستند.
مايلم سه جنبه از شرايط ليبرتي را  كه بسيار مهم هستند، مطرح كنم: وضعيت امنيتي، شرايط زندگي و انتقال ساكنان به خارج از عراق.
موضوع اول، فقدان حفاظت كمپ ليبرتي در برابر حملات موشكي است. بنگالها انباشته شده از جمعيت و بدون ديوارهاي حفاظتي يا سنگر براي ساكنان است كه بتوانند در زمان حملات موشكي پناه بگيرند. آنها كاملاً بيدفاع و آسيب‌پذير هستند.
 درگيريهاي داخلي و شرايط امنيتي وخيم ماههاي اخير عراق،  خطر را براي ساكنان بالا برده است. اظهارات وزير دادگستري عراق در 2 مارس امسال و نيز اظهارات سفير عراق در تهران در 27 آوريل دربارة استرداد اعضاي مجاهدين ساكن ليبرتي، نيز نشانه ديگري  از اين وضعيت ناامن و پرخطر است.

موضوع دوم، شرايط زندگي در ليبرتي است. از جهات مختلف حقوق انساني ساكنان كمپ به صورت سيستماتيك نقض مي‌شود. گروه بازداشتهاي خودسرانة ملل متحد در دو گزارش مختلف تأييد كرد كه ليبرتي يك زندان است.
ساكنان حق تردد آزادانه ندارند، مجاز به ديدار خانواده‌هاي خود نيستند، از ملاقات با وكلاي خود محرومند و تحت محاصرة پزشكي قرار دارند.
دولت عراق هم‌چنين تلاش مي‌كند، كه اموال مجاهدين در كمپ اشرف را به سرقت ببرد و تا كنون مانع فروش اموال آنها شده است.
 موضوع سوم، انتقال مجاهدان ليبرتي به ساير كشورهاست. پس از گذشت دو سال و نيم از انتقال اعضاي مجاهدين به كمپ ليبرتي، تنها حدود 10 درصد از 3200نفر به خارج عراق منتقل شده‌اند و چشم‌اندازي براي انتقال بقيه وجود ندارد. اين درحالي است كه كميسارياي عالي پناهندگان با تمامي ساكنان مصاحبه كرده است.
اكنون سؤال اين است كه چه بايد كرد:
1.    قدم اول، انجام يك تحقيقات مستقل بين‌المللي در مورد كشتار ساكنان، به‌ويژه قتل‌عام 52 تن از ساكنان و به گروگان گرفتن هفت نفر در دهم شهريور سال 1392 است.
اگر يك تحقيقات جامع در قبال اولين قتل‌عام صورت گرفته بود و عاملان آن در مقابل عدالت قرار گرفته بودند، ما شاهد قتل عامهاي بعدي نبوديم. اين تحقيقات، يك اقدام حفاظتي خواهد بود. از اين رو ازكميتة بين‌المللي حقوق بشر مي‌خواهم كه فراخوان به انجام يك تحقيقات مستقل بدهد و از دولت كانادا بخواهد كه ابتكار اين تحقيقات توسط يك مقام ذيصلاح  بين‌المللي را در دست بگيرد.
2.    براي ممانعت از وقوع يك سربرنيستاي ديگر، جامعة بين‌المللي بايد حفاظت ساكنان را تا زماني‌كه هم‌چنان در ليبرتي هستند، ازطريق استقرار ناظران بين‌المللي و يك تيم كلاه آبي تأمين كند. دولت كانادا مي‌تواند با  اعلام حمايت مالي و لجستيكي از اين ابتكار، بهانه‌ها و موانع در مقابل اين ابتكار را كنار بزند.
3.    نقض حقوق ساكنان ليبرتي، يك جزء اساسي از نقض حقوق بشر در ايران است. خانواده‌هاي 3000 ساكن ليبرتي در ايران، در بدترين شرايط بسر مي‌برند بسياري از آنها دستگير شده و مورد آزار قرار گرفته‌اند. برخي نيز اعدام شده و يا در معرض اعدام قرار دارند. اين شايان رسيدگي در مجمع عمومي ملل متحد است، لذا من از شما  مي‌خواهم دولت كانادا را به طرح  اين موضوع در كميتة سوم مجمع عمومي ملل متحد ترغيب كنيد.

در پايان مايلم از مواضع قاطع دولت و مجلس كانادا عليه ديكتاتوري تروريستي حاكم بر ايران قدرداني كنم. در سالهاي اخير، قطع روابط ديپلوماتيك دولت كانادا با اين رژيم و حمايت اعضاي مجلس كانادا از مقاومت ايران، ماية پشتگرمي هموطنان ما در تلاشهايشان براي كسب آزادي بوده است.
آخوندها به خاطر ضعف، سركوب را تشديد كرده‌‌اند. به رغم ادعاي اعتدال از سوي رئيس جمهور اين رژيم، در يك سال اخير بيشترين تعداد اعدامها طي ربع قرن اخير صورت گرفته است. ماه گذشته زندانيان سياسي در زندان اوين هدف حملة وحشيانه‌يي قرار گرفتند و ملايان حملات خود به اشرف و ليبرتي را افزايش دادند.
در چنين شرايطي، حمايت كانادا از حقوق بشر و آزادي و مقاومت ايران بيش از هر زمان ديگر مؤثر است.
از توجه شما تشكر مي‌كنم و خيلي خوشحال مي‌شوم كه نظرات شما را بشنوم.

25 ارديبهشت, 1393